Symbol chemiczny: Pd
Nazwa łacińska: Palladium
Nazwa angielska: Palladium
Pochodzenie nazwy: na cześć greckiej bogini mądrości Pallas.
Odkrycie: 1803 r. przez Anglika - Williama Wollastona
Gęstość (g/cm3): 11,99
Właściwości fizyczne: metal, srebrzysty, kowalny i ciągliwy
Typowa wartościowość: 2
Stopnie utlenienia: +4, +2
Aktywność chemiczna: niska, reaguje po podgrzaniu z tlenem, chlorem, fluorem i siarką. Nie rozpuszcza się w kwasach nieutleniających i roztworach zasad. Rozpuszcza się w stężonym kwasie siarkowym i azotowym.
Temperatura topnienia (0C): 1552
Temperatura wrzenia (0C): 2927
Typ przewodzenia: przewodnik
Właściwości magnetyczne: paramagnetyk
Powszechność w skorupie ziemskiej (%wag): 10-6
Powszechność w organizmie ludzkim (%wag): -
Liczba znanych izotopów: 26 w tym trwałych: 6
Zastosowanie: do wyrobu sztucznych zębów, kontaktów elektrycznych, luster i biżuterii (dodatek do złota). Pallad ma ogromne zdolności pochłaniania wodoru, więc stosowany jest jako katalizator w reakcjach uwodornienia.
|
